Feb 8, 2012

ความคืบหน้าของเรื่องสั้นอย่างสั้น (Flash Fiction) - จากหน้าจอบอกอ

สวัสดีค่ะผู้เขียนที่ส่งงานเรื่องสั้นอย่างสั้นมาให้พิจารณาทุกท่าน

วันนี้ขออัพเดท ความคืบหน้าของเรื่องสั้นอย่างสั้นกันสักนิด

จนถึงวันนี้ได้ส่งความเห็นของบรรณาธิการไปยังผู้เขียนบางส่วนแล้ว มีผู้เขียนจำนวนหนึ่งแก้งานกลับมาแล้ว ซึ่งจะจัดคิวดูรอบสองเป็นลำดับต่อไป แต่มีผู้เขียนอีกบางส่วนเงียบหาย ไม่รู้ว่าไม่ได้รับอีเมล อีเมลลงจังก์เมลหรือเปล่า หรือว่าไม่สนใจจะปรับแก้ ก็ควรจะแจ้งมาให้ทราบ จะได้ไม่ต้องรอ (ภายในอาทิตย์นี้จะส่งอีเมลไปสอบถามอีกรอบว่าได้รับแล้วหรือยัง) หากเป็นในกรณีหลัง ก็เป็นที่น่าเสียดาย เพราะหลายๆ คนมีแววและมีฝีมือ ขยับปรับเรื่องอีกนิดหน่อย เปิดใจรับฟังอีกสักนิดก็ใช้ได้แล้ว

ส่วนที่เหลือที่ยังไม่ได้ส่ง ไม่ใช่ว่าไม่ได้อ่าน แต่เป็นเพราะอ่านแล้วไม่รู้จะช่วยปรับอย่างไร บรรณาธิการนอนกุมขมับอยู่สามสี่วันแล้วตัดสินใจตั้งเกณฑ์การตรวจส่วนตัวขึ้นมาช่วยดังนี้

๑ พิจารณารูปแบบ - เรื่องสั้น

เรื่องสั้น short story - เป็นร้อยแก้ว ไม่ใช่ร้อยกรอง ไม่ใช่โคลง ไม่ใช่บทกวี ไม่ใช่กลอนเปล่า ไม่ใช่บทความ เป็นเรื่องเล่าที่มีขึ้น มีกลาง มีจบ สรุปว่าเป็น “เรื่องสั้น” ขนาดสั้น ไม่ใช่ข้อเขียนอะไรก็ได้ที่สั้นๆ

ถ้าใครส่งรูปแบบมาผิด บรรณาธิการจะพยายามจับสารที่ข้อเขียนนั้นๆ ต้องการสื่อ แจ้งให้ผู้เขียนเขียนมาใหม่ในรูปแบบเรื่องสั้น

๒ เนื้อหาเรื่องราว : ใคร - ทำอะไร อย่างไร (หรือโดนทำอะไร) - ที่ไหน - - ผลสุดท้าย

- มีตัวละครหลักที่มีลักษณะชัดเจนว่าเป็นคน (หรือจะไม่ใช่คนก็ได้) อย่างไร ถ้าคนเขียนยังไม่มีภาพตัวละครที่ชัดเจน คนอ่านจะนึกออกหรือ

- มีเรื่องราวหลักที่น่าสนใจเกิดขึ้น (ถ้าไม่น่าสนใจ จะเขียนมาให้อ่านทำไม) มีการกระทำ หรือการถูกกระทำ วิธีการกระทำ เล่ามาให้เห็นภาพ

- มีสถานที่เกิดเหตุ (จะเกิดบนท้องฟ้าก็ไม่ว่ากันถ้าเรื่องมันจะต้องเกิดบนนั้น แต่อย่ามาฉากหลังเปล่าๆ ใครก็ไม่รู้เดินไปเดินมา) บรรยายฉากหลังบ้าง ช่วยคนอ่านนิดนึง ช่วยพาคนอ่านเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

- มีบทจบสุดท้าย - เก็บข้างบนได้หมดแล้ว ขมวดปิดเรื่องที่อุตส่าห์บ่มปูมาให้สวย ให้กระทบกระแทกใจ จะหักมุม ปิดหวาน ปิดเปรี้ยว ปิดโหด จะลูบหลังหรือตบหน้าคนอ่าน ก็เลือกสักอย่าง

๓ ความยาว หนึ่งหน้าเอสี่ ขนาดฟอนต์ 14 pt. ควรใช้สิทธิ์ให้เต็มที่ บรรณาธิการบ้านนี้ชอบอ่านแบบเต็มอิ่ม จะพิมพ์งานทั้งทีก็ควรจะเต็มหน้ากระดาษ จัดแบบเนื้อๆ ให้คนอ่านได้อิ่มด้วย มีผู้เขียนไม่น้อยส่ง “โครงเรื่องคร่าวๆ” มาให้สามสี่บรรทัด โครงเรื่องหลายโครงน่าสนใจ แต่ยังเป็นเพียงโครง ยังไม่ใช่เรื่องสั้นในสายตาของบรรณาธิการ งานเหล่านี้จะต้องกลับไปเติมรายละเอียดกลับมา

๔ เนื้อหา : เปิดกว้างไม่จำกัดรสชาติ ขมขื่น หวานเลี่ยน เปรี้ยวจี๊ด จัดมาได้ตามจริตและธรรมชาติของแต่ละคน แต่ขออย่างหนึ่งว่าควรมีสาร หรือ “สาระ” ที่ต้องการสื่อ ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่คับฟ้า สอนศีลธรรมสูงส่ง ขอให้มาจากใจ ถ้าจะให้ดี ควรกระทบใจผู้อ่าน

และขอร้อง ไม่ต้องบอกออกมาโต้งๆ ในตอนจบแบบนิทานประมาณ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... เปิดช่องให้คนอ่านรับสารนั้นไปเองตามประสบการณ์ของแต่ละคน

๕ ลีลา สำนวนการเขียนตามสไตล์ของแต่ละคน ไม่ว่าจะสวิงสวาย กระชับ อ้อยสร้อย หรือเงอะงะเอะอะ สุภาพ ไฮโซ หล่อ ฉลาด กักขฬะหยาบคาย ต่างก็มีเสน่ห์เป็นของตัวเอง ท่าทีในการเขียนขอให้ชัดเจน อย่าหลบๆ ซ่อนๆ จะบริสุทธิ์ใสแจ๋ว ร่าเริงสนุกสนาน ขมขื่น เคียดแค้น ประชดประชัน แดกดัน จัดมาเถอะ แต่ควรมีสักอย่าง ถ้าเขียนมาแบบกลางๆ อ่านแล้วความรู้สึกจะไม่กลาง จะค่อนไปทางเบื่อหน่าย

ใครเก็บหมดทุกข้อข้างบนแล้ว และใจกว้างพอจะยอมรับความคิดเห็นของบรรณาธิการ ปรับแก้งานมาให้ดูภายในสองอาทิตย์หลังจากได้รับความเห็น โดยจะทำตามคำแนะหรือจะเสนอทางเลือกอื่นมาให้ดูกัน ก็จะได้รับการพิจารณาจัดพิมพ์ ซึ่งเป็นความประสงค์ดั้งเดิมของท่านเองและของเราด้วย



ขอพลังจงมีแด่ทุกท่าน

บรรณาธิการ



ป.ล. ความอดทนรอบรรณาธิการทำงาน เป็นคุณสมบัติที่สำคัญของนักเขียนนะคะ